قلعه آمر بسیار بزرگ و دیدنی است و مربوط به مهاراجه های ایالت راجستان بود که پایتخت آنها شهر جیپور بود و در طی گذشت سال ها هر مهاراجه بنایی جدید به آن اضافه کرده است به همین علت گشتن در آن زمان زیادی طول می کشد و بیشتر قسمت های آن نیز بسته است و امکان بازدید از آن میسر نیست . در داخل قلعه نمایش های جالبی از جمله نمایش مارها و ... برگزار می شود . بازدید ما از قلعه ۵/۱ ساعت طول کشید .

قلعه آمر

هنگام برگشت به پایین قلعه سوار بر جیپ های سافاری شده و به پایین قلعه برگشتیم و سوار اتوبوس شده و به سمت شهر حرکت کردیم . در بازگشت یک تور اجباری بازدید از جواهر فروشی بود که نیم ساعتی در آنجا توقف کردیم و بعد برای صرف نهار عهده تور به رستوران مک دونالد که در نزدیکی مرکز خرید گرو تاور بود رفتیم و حدود ۱ ساعت ناهار و استراحت طول کشید .

بعد از ناهار برای بازدید از موزه آلبرت هال حرکت کردیم . موزه البرت هال مجموعه ای است که شامل ۳ طبقه می باشد . با معماری زیبای ساختمان برگرفته از معماری ایرانی و هندی و اروپایی می باشد و آثار تاریخی کشور های مختلف از جمله مصر و ایران و مجموعه ای عظیم از آثار تاریخی هند در آن قرار دارد ولی به دلیل درهم بودن و عدم تفکیک آثار و نبود راهنما ، امکان استفاده از تمام قسمت های موزه میسر نسیت و به قولی آثار به صورت فله ای در موزه انبار شده است .

موزه آلبرت هال

پس از حدود ۱ ساعت بازدید از موزه سوار اتوبوس شدیم و به سمت مقصد بعدی که خانه مهاراجه بود حرکت کردیم . خانه مهاراجه در واقع قصر فرمانداری ایالت راجستان هند می باشد که فرماندار ایالت راجستان هنگامی که در هند باشد در آن زندگی می کند که از قضا در هنگام بازدید ما مهاراجه در قصر خود سکونت داشت و به نشانه حضور او پرچمی بر فراز قصر بر افراشته می شود . در صورتیکه مهاراجه در منزل خود نباشد با پرداخت ورودیه جداگانه می توان محل سکونت مهاراجه را دید .

خانه مهاراجه قسمت های مختلفی دارد که از جمله ۲ موزه که عکس ها و آثار باقی مانده از مهاراجه های قبلی تا زمان حال در آن نگهداری می شود . در زمان ورود ما به قصر مراسم رقص محلی زیبایی در حال برگزاری بود که بسیار شبیه رقص محلی هموطنان بلوچ بود که با لباسهای سنتی و چوبی در دست اقدام به انجام این نمایش می کردند . لازم به توضیح است که تصویر برداری با دوربین فیلم برداری در قصر ممنوع می باشد اما فیلم برداری با موبایل و دوربین عکاسی مانعی ندارد .

قصر مهاراجه ( قصر صورتی )

بعد از اتمام بازدید خانه مهاراجه پیاده برای بازدید از جنتر منتر ( رصد خانه ) که در کنار قصر بود حرکت کردیم . جنتر منتر محلی است که ابزار آلات نجومی و رمل و اسطرلاب و سایر ابزار ستاره شناسی قدیمی در آن نگهداری می شود که نمونه آن در دهلی نیز وجود دارد که دربرنامه ما برای بازدید قرار نداشت لازم به ذکر است که جنتر منتر جیپور بزرگ تر و مجهز تر از دهلی است .

جنتر منتر ( رصد خانه )

پس از حدود نیم ساعت ، بازدید ما از جنتر منتر به اتمام رسید و همگی با هم برای خرید به سمت بازار محلی که در آن نزدیکی قرار داشت حرکت کردیم . با هماهنگی تور لیدر ۳ ساعت وقت جهت خرید اختصاص یابد و همه به سمت بازار حرکت کردیم . بازار محلی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را در خود جای داده است اما بهترین محصولات آن شامل لباس های محلی و ساری و بدلیجات می باشد .

ذکر این نکته خالی از لطف نیست که ساری های موجود در هند با آن چیزی که در فیلم مشاهده می شود تفاوت اساسی دارد و ساری های مورد استفاده در فیلم ها از نوع کشمیری می باشد که دوخته شده است اما ساری های هندی پارچه ای به طول بیش از ۵/۳متر با عرض ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر می باشد که هیچ دوختی ندارد و به دور بدن پیچیده می شود .

در هنگام خرید ساری به این مورد توجه داشته باشید که ساری قیمت و جنس های مختلف و حتی تقلبی دارد که رنگ می دهد و برای افراد عادی قابل تشخیص نیست و در هنگام خرید مجددا به این نکته توجه داشته باشید که تا یک سوم قیمت می توانید تخفیف بگیرید به عنوان نمونه ما ساری سیلک ۵۰۰۰ روپیه ای را ۳ تا ۵۰۰۰ روپیه خریدیم یعنی تقریبا هر ساری ۱۶۰۰ روپیه .

بعد از حدود ۲ ساعت گشت و خریدی جزئی باقیمانده وقت را برای بازدید از هوامحل اختصاص دادیم . هوا محل بنایی زیبا است که مخصوص ملکه فرماندار ایالت راجستان هند ساخته شده است و ملکه معمولا در دیدارهای عام خود در ایوان بنا که مشرف به شهر است می نشست و با مردم دیدار می کرد . در زمان بازدید ما بخش هایی از مجموعه در دست تعمیر بود . توصیه می کنم حتما بازدید از هوامحل را از دست ندهید البته جزء برنامه های تور نیست اما به راحتی می توان از خانه مهاراجه به آنجا رفت و اگر زبان بلد باشید می توانید از همانجا راهنما بگیرید تا تمام کاخ را به شما با توضیح نشان دهد .

هوامحل

حدود ساعت ۷ شب بود که سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل ها حرکت کردیم و حدودا ساعت ۸ شب بود که به هتل رسیدیم . پس از کمی استراحت به سمت مرکز خرید گرو تاور که نزدیک هتل بود حرکت کردیم . از هتل تا مرکز خرید با ریکشا ۲۰ روپیه است که البته مبالغ بالاتری درخواست می کنند ولی طبق معمول چانه فراموش نشود .

مرکز خرید گرو تاور مرکزی بزرگ و مدرن است که معروفترین برندهای هندی و جهانی در زمینه پوشاک و منسوجات و لوازم آرایشی در آنجا دارای نمایندگی هستند . طبق معمول به علت بالا بودن قیمت ها اکثر ایرانی ها در این چنین فروشگاههایی فقط تماشاچی هستند .

بعد از حدود نیم ساعت بازدید از مرکز خرید برای خوردن شام به یک فست فودی که پشت مرکز خرید بود رفتیم و یک پیتزا سبزیجات به همراه نوشابه و یک سالاد روسی به قیمت ۷۰ روپیه سفرش دادیم . پیتزا بسیار تند بود و همسرم نتوانست بخورد ولی به جهت هدر نرفتن پول ، من پیتزا را خوردم . اما سالاد روسی بسیار خوشمزه و طعم منحصر به فردی داشت و در بازگشت سعی کردم که آن سالاد را درست کنم اما به خوش طعمی آن نشد . پس از خوردن شام یک ریکشا گرفتیم و به هتل برگشتیم و بارها را بستیم تا فردا برای حرکت به سمت اگرا آماده شویم .

صبح زود برای صرف صبحانه به صبحانه خوری رفتیم و پس از صرف صبحانه اتاق ها را تحویل دادیم و پاسپورتها را گرفتیم و تقریبا ساعت ۹ سوار اتوبوس شده و برای سوار کردن سایر همسفرها به هتل وستا رفتیم و به سمت اگرا حرکت کردیم .

مسیر جیپور به اگرا مسیری حدودا ۲۵۰ کیلومتری است که به جهت نامساعد بودن راهها و شلوغی مسیر حدودا 7 ساعت طول می کشد . مسیر دارای جاذبه های طبیعی زیبایی است و در حدود ۴۰ کیلومتری اگرا شهر باستانی فاتح پور سیکری قراردارد که از آثار ثبت جهانی شده هند در فهرست یونسکو است که مربوط به دوره مغول ها می باشد اما متاسفانه به علت ساخت فیلم امکان بازدید از این مجموعه میسر نشد و هزینه آن را که جزء پکیج ۱۱۰ دلاری بود عودت گردید .

حدود ساعت ۴ بعد از ظهر بود که وارد شهر شدیم و در ورودی شهر با مناظر تاسف برانگیزی از فقر مواجه شدیم و یک راست برای خوردن ناهار به رستوران مک دونالد رفتیم . بعد از خوردن ناهار سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل ها حرکت کردیم . در این هنگام بود که تور لیدر گفت به دلایلی هتل ها عوض شده است و همسفرانی که هتل آنها کلارک شیراز بود به جای آن به هتل جی پی پالاس رفتند که به واقع یک قصر واقعی و زیبا بود و به مراتب از هتل کلارک شیراز بهتر بود و ما که قرار بود به هتل راج محل برویم به یک هتل دو ستاره به نام ممتاز محل بردند که تقریبا با اینکه نوساز و تمیز بود اما بیشتر به یک مسافرخانه شبیه بود تا یک هتل و اعتراض همسفران هم به جایی نرسید .

پس از استقرار در هتل قرار شد که راس ساعت ۷ برای نمایش آگرا شو جلوی هتل جمع شویم و به محل نمایش برویم . ساعت ۷ اتوبوس دنبال ما آمد و به محل نمایش رفتیم . لازم به ذکر است که ورود دوربین به داخل تالار ممنوع است پس حتی الامکان دوربین ها را در هتل بگذارید . اگرا شو نمایشی است که داستان زندگی ممتاز محل و شاه جهان و عشق آنها و مراحل ساخت تاج محل را به صورت تاتر نمایش می دهد و همزمان با هدفون هایی که در اختیار حضار است به زبان های مختلف از جمله فارسی ترجه می شود و در مجموع نمایش زیبایی است که ارزش دیدن دارد . پس از اتمام نمایش می توان با ماکت تاج محل که دقیقا مشابه اصل است و ۱۲ سال ساخت آن طول کشیده است و بازیگران نقش ممتاز محل و شاه جهان عکس گرفت و بعد از ۱۵ دقیقه عکس ها را جلوی درب ورودی تحویل گرفت . البته اکثر همسفران از عکس های خود رضایت نداشتند .

اگرا شو ( عکس ها تزئینی است )

پس از پایان نمایش سوار اتوبوس شدیم و برای خرید ادویه جات که سوغات اگرا است به سمت فروشگاهی که به ادعای تور لیدر ادویجاتش اصل و قیمتش مناسب است حرکت کردیم . خرید از فروشگاه حدود ۱ ساعتی طول کشید و ما ۱۰ بسته ادویه از انواع مختلف را ۲۰۰۰ روپیه که در آن موقع ۶۵ تومان بود خریدیم . البته ۲ بسته عود هم به قیمت هر بسته ۵۰ روپیه خریدیم که در تهران ارزانتر از آن را پیدا کردیم و بیشتر به این نکته اعتقاد پیدا کردم که اغلب اجناسی که در این گونه سفرها ایرانی ها می خرند در صورت گشتن در ایران با قیمت مناسب تری قابل خرید است مگر اینکه آن اجناس در فروش ویژه یا حراج باشند .

حدود ساعت ۱۰ شب بود که به هتل برگشتیم تا استراحت کرده و برای یک روز فشرده دیگر آماده شویم صبح ساعت ۸ بیدار شدیم و برای خوردن صبحانه به رستوران هتل رفتیم . رستوران در پشت بام هتل و در هوای باز قرارداشت و منظره روبه روی آن تاج محل بود که در فاصله نزدیکی از هتل قرار داشت. صبحانه هتل با اینکه محدود تر بود اما به نسبت سایر هتل ها خوشمزه تر بود و با ذائقه ما همخوانی بیشتری داشت به خصوص نوعی نان محلی که با خمیر سیب زمینی درست شده بود

پس از صرف صبحانه برای رفتن به تاج محل آماده شدیم . به توصیه تور لیدر و به دلیل سخت گیری های امنیتی لوازم اضافی از جمله کیف پول و لوازم غیر ضروری را دراتاق گذاشتیم و به دلیل نبودن گاو صندوق اتفاقی که نباید می افتاد به وقوع پیوست که بعدا در مورد آن توضیح خواهم داد .

اتوبوس ساعت ۹ به دنبال ما آمد و همگی به سمت تاج محل حرکت کردیم . در ورودی تاج محل تدابیر امنیتی شدیدی حاکم است و فقط اجازه حمل دوربین را تا محدوده مشخص می دهند و به دلیل احترام و حفظ نظافت پاپوش هایی را جهت کشیدن روی کفش ها به همراه یک بطری آب به توریست های خارجی می دهند . گیت های ورودی توریست ها با هندی ها مجزا است به همین خاطر به سرعت از گیت ها گذشتیم و وارد محوطه اصلی بنا شدیم . تاریخجه بنا بسیار مفصل است که خارج از حوصله این سفرنامه است و علاقمندان می توانند آن را از اینترنت بیابند . ورودی محوطه بنای اصلی دروازه ای قرار دارد که روی آن دو ردیف ۱۱ تایی گنبد قرار دارد که نشان ۲۲ سال زمان ساخت اصل بنا می باشد . به دلیل ممنوع بودن بردن دوربین فیلم برداری در ورودی اصلی بنا کمد هایی برای قرار دادن دوربین وجود دارد که ۱۰ روپیه هزینه دارد و چاره ای جز استفاده از آن نیست و برای فیلم برداری از بنا از راه دور نیز باید بلیط تهیه کنید .

تاج محل ( بنای عشق )

* ذکر این نکته خالی از لطف نیست که ورود دوربین عکاسی به داخل بنا آزاد است . اگر دوربین عکاسی شما قابلیت فیلم بردای داشته باشد می توانید مخفیانه فیلم برداری کنید و ما نیز این کار را کردیم .

بنای تاج محل بسیار باشکوه و مسحور کننده است و طراحی آن طوری است که با توجه به اینکه منارها در راستای هم هستند اما از روبه رو در قطر هم دیده می شوند و بر روی سر در ورودی بنا با سنگ مرمر مشکی روی مرمر سفید با خط زیبایی سوره فجر حجاری شده است .

از شگفتی های دیگر معماری این بنا که تا مدت ها در هاله ای از ابهام بود تاج محل سیاه است که در اسناد بجای مانده از بنا از آن نام برده شده بود اما تا مدت ها کسی از آن خبر نداشت تا اینکه روزی برای نظافت حوض جلوی بنا را از آب خال نمودند و به طور اتفاقی مشاهده شد که تصویری دقیقا شبیه بنا و فقط با رنگ مشکی در حوض مقابل افتاده است ( برای دستیابی به اطلاعات تکمیلی در این مورد می توانید به مستندی کهbbc به تازه گی در این باره ساخته مراجعه نمایید ) .

حوض مقابل تاج محل که در صورت خالی بودن تاج محل سیاه دیده می شود ( عکس تزئینی است )

* مورد دیگری که در مورد این بنا قابل ذکر است این است که در ۳ موقع از سال شب هنگام در زیر نور ماه کامل تاج محل به رنگ نقره ای در می آید که به تاج محل نقره ای معروف است و در این وقت بازدید از آن فقط برای توریست ها آزاد است و ورودیه بنا در هنگام رخ داد این واقعه ۱۰۰۰ روپیه است و در موقع حضور ما در اگرا زمان وقوع این حادثه بود .

برگردیم به سفرنامه ، پس از عبور از پله ها وارد داخل بنا می شویم که بسیار تاریک است و فقط یک لامپ کم مصرف در وسط آن قرار دارد و سنگ های مرمر سفید داخل بنا به دلیل عدم رسیدگی متاسب سیاه شده است . در وسط تالار دو مقبره وجود دارد که مقبره کوچک تر مربوط به ممتاز محل و مقبره بزرگ تر مربوط به شاه جهان می باشد .

داخل بنای تاج محل

در این موقع خادم مقبره با توجه به حجاب همسرم ما را به گوشه غربی بنا می برد و به آهستگی شروع به اذان گفتن می نماید و در عین تعجب مشاهده کردیم که صدای او مانند کسی که پشت میکروفون اذان می گوید تقویت شده و صدای او در مقبره شروع به پژواک نمود ( همانند مسجد امام اصفهان با قدرت بیشتر ) بعد از ما طلب پول نمود . ما نیز به اپ گفتیم که همه وسایل ما را در هنگام ورود از ما گرفته اند و پولی نداریم .

پس از بازدید از مقبره از آن خارج شدیم و به دیدن مساجد و عبادت گاههایی که اطراف مقبره بود رفتیم و پس از حدود ۲ ساعت بازدید ما از تاج محل به اتمام رسید و به محل قرار در درب خروجی رفتیم و سوار اتوبوس شدیم و به طرف محل بازدید بعدی که قلعه سرخ آگرا بود حرکت کردیم .

قلعه اگرا دژی است که که محل حکومت فرمانداران شهر اگرا بوده که درآن هر حکمران بنایی جدید به آن اضافه کرده است و دارای معماری های متعددی می باشد . این قلعه بسیار وسیع است و بازدید از همه قسمت های آن که برای بازدید عموم باز است بیش از دو ساعت طول می کشد و دارای آثار متعدد و زیادی از دورهای مختلف تمدن از قبل از اسلام تا دوران تسلط انگلیس ها بر هند می باشد و قبر فرماندار انگلیسی کمپانی هند شرقی که عملا حکمران هندوستان در آن زمان بوده است نیز در آنجا واقع شده است .

قلعه سرخ آگرا

پس از بازدید از قلعه سوار اتوبوس شده و برای صرف نهار به رستوران مک دونالد رفتیم .پس از ناهار برای بازدید از یک جواهر فروشی و یک فروشگاه صنایع دستی کشمیری و یک فروشگاه تابلو فرش رفتیم که بسیار زیبا بودند به خصوص صنایع دستی کشمیری ، اما قیمت های آن بسیار بالا بود و عملا امکان خرید میسر نبود . پس از بازدید از آنها به هتل برگشتیم و عملا برنامه ما در آگرا به پایان رسید . پس از ۲ ساعت استراحت با دو نفر از همسفرانمان قرار گذاشتیم که برای گردش بعد از ظهر به داخل شهر برویم . بعد از ظهر برای خرید به یک بازار محلی رفتیم که البته چیز مناسبی برای خرید نداشت ولی منظره جالب حضور میمون ها به صورت آزادانه در شهر و بازی کردن آنها باهم بود . البته این مورد در شهر جیپور نیز بود ولی در آگرا بیشتر به چشم می خورد . تقریبا شب هنگام بود که تدابیر شدید امنیتی برقرار شد به ۲ دلیل یکی به علت شب نقره ای تاج محل و یکی هم به علت شب جشن هولی .

جشن هولی جشنی سنتی در هند است که در آن افراد همدیگر را با پودرها رنگی رنگ می کنند و عملا تمام شهر رنگی میشود . به همین دلیل به توصیه افراد محلی زودتر به هتل برگشتیم تا احیانا مشکلی پیش نیاید .

فستیوال رنگها ( جشن هولی ) ( عکس تزئینی است )

( عکس تزئینی است )

در هتل آخرین ذخیره کنسروهایی را که از تهران آورده بودیم و شامل تن ماهی و بیف استراگانف بود به همراه 2 نفر از همسفرانمان خوردیم . یکی از همسفرانمان به شوخی می گفت بوی ایران را می دهد و در تمام عمرم تن ماهی به این خوشمزگی نخورده بودم .

ساعت ۱۲ بود که خوابیدیم تا فردا صبح برای حرکت به سمت دهلی آماده شویم . صبح ساعت ۷ برای خوردن صبحانه به رستوران هتل رفتیم و پس از خوردن صبحانه با اتاق برگشتیم تا وسایل را جمع کنیم که ناگهان متوجه شدیم که کیف پول که از دیروز در اتاق بوده مورد دستبرد واقع شده و یک ۱۰۰ دلاری و نزدیک به ۲۵۰ هزار تومان پول ایرانی از آن به سرقت رفته بود .

پس از جار و جنجال منتظر شدیم تا تور لیدر بیاید و بعد ماوقع را برای او شرح دادیم و به مسئول هتل انتقال داد تا دوربین ها را چک کنند اما با کمال تعجب مشاهده کردیم که دوربین ها ظبط نمی کند و عملا دکوری است . پس از بحث های طولانی و عدم زیر بار رفتن مسئولین هتل تور لیدر گفت که یا بیخیال قضیه بشید و یا باید به پاسگاه پلیس مراجعه کنیم و تنظیم شکایت کنید و مراحل قانونی را طی کنید که با توجه به طولانی بودن روند کار و عدم امکان وجود مدرک عملا به جایی نمی رسیدیم به همین خاطر تقریبا ساعت ۱۰ صبح با خاطره ای ناخوشایند شهر آگرا را به سمت دهلی ترک کردیم .


* ذکر این نکته ضرروی است که در سفرها به این نکته توجه داشته باشید که حتی گاو صندوق های هتل ها نیز قابل اطمینان نیست چون تمام آنها یک مستر کد دارد که در اختیار مسئولین هتل است و امکان سوء استفاده از آن توسط پرسنل هتل وجود دارد . در این زمینه همسفران ما تجربه های مشابه در هتل های بلژیک ، فرانسه ، ترکیه داشتند پس بهترین روش استفاده از قلک های رمزدار است که پول را داخل آن گذاشته و آنرا در داخل چمدان خود بگذاریم و قفل کوچکی به چمدان خود بزنیم .
مسیر اگرا به دهلی برزگ راهی است که حدود ۴ ساعت طول مسیر است و به سبک اتوبان های شوروی سابق به جای روکش آسفالت از روکشی شبیه سیمان استفاده شده است . در طول مسیر تور لیدر به حساب کتاب های همه رسیدگی میکرد تا باهم تسویه حساب بکنیم و گفت که رسم بر این است که به راننده و شاگرد آن انعام بدهیم و انعام باید نفری بیش از ۲۰۰ روپیه باشد که باعث اعتراض همسفران شد ولی به هرحال با بحث های زیاد تقریبا اکثر مسافران این انعام را پرداخت کردند ولی از این موضوع شکایت داشتند که چرا این موضوع را آژانس ها از قبل عنوان نمی کنند و یا یک روش ضابطه مند برای آن در نظر نمی گیرند .

بعد از جمع کردن انعام تور لیدر گفت که فردا برای همراهی مسافران به فرودگاه نمی آید پس هنگام تحویل اتاق ها حتما پاسپورت خود را بگیرید که در فرودگاه به مشکل برنخورید و از همه خداحافظی کرد .

تقریبا ساعت ۳ بعد از ظهر بود که به هتل کانتری این در دهلی رسیدیم و اتاق ها را چک این کردیم و با هماهنگی با دو خانواده از همسفرها قرار شد سریعا لباس عوض کرده و برای بازدید از مراکز خرید دهلی به آنجا برویم .

مراکز خریدی که تصمیم گرفتیم آنها را ببینیم از بزرگترین مال های دهلی بودند و مهمترین برند ها در آنجا نمایندگی داشتند و تقریبا همگی کنار هم قرار داشتند و عبارت بودند از : ساکت مال ، سیتی والک ، دی ال اف مال ، ام جی اف مترو پولیتن مال .

چون دهلی بین دو استان واقع شده است از هتل مستقیما وسیله عمومی به سمت مراکز خرید نمی رود به همین دلیل یک ریکشا 6 نفره را به قیمت ۱۰۰ روپیه در بست گرفتیم تا ما را به مرز منطقه قاضی آباد دهلی برساند بعد آنجا ۲ تا ریکشا گرفتیم هر کدام ۵۰ روپیه تا به ما را به سمت مراکز خرید ببرد که متاسفانه به دلیل وسعت مراکز خرید و عدم هماهنگی ریکشاها یکی از همسفرانمان گم شد و ما مدت ۲ ساعت گشتیم تا او را پیدا کنیم . بعد از آن برای خوردن ناهار به یکی از رستوران های kfc که در آن مال ها بود رفتیم .

بعد از ناهار حدودا تا ساعت ۱۲ شب در مراکز خرید بودیم البته به دلیل بالا بودن قیمت ها فقط به گشت و گذار می پرداختیم و خرید چندانی انجام ندادیم . به دلیل دیر شدن برای برگشت یک تاکسی دربست به قیمت ۵۵۰ روپیه گرفتیم تا ما را مستقیما به هتل بازگرداند . بعد از رسیدن به هتل سریع خوابیدیم . صبح فردا ساعت ۵ صبح بیدار شدیم و ساک ها را جمع کردیم و برای خوردن آخرین صبحانه به رستوران رفتیم و سپس اتاق ها را تحویل دادیم و تقریبا ساعت ۷ بود که به سمت فرودگاه حرکت کردیم .

مراحل عبور از گیت ها و اخذ کارت پرواز تقریبا ۱ ساعت طول کشید و ساعت ۹ بود که ما در فری شاپ هتل به استراحت پرداختیم تا زمان پرواز که ساعت ۱۱ صبح بود .

* توجه به این نکته لازم است که به دلیل پایین بودن نرخ تبدیل روپیه به دلار اکثر ایرانی ها باقی مانده روپیه های خود را در فری شاپ عملا بیهوده خرج می کنند با این فرض که در ایران کسی این روپیه ها را چنج نمی کند اما صرافی هایی هستند که با قیمت بالاتر نسبت به دلار این کار را انجام می دهند . تقریبا راس ساعت مقرر هواپیما پرواز کرد . در هواپیما برای ناهار چلوگوشت و مرغ به صورت انتخابی سرو می شد که اکثرا به دلیل نخوردن گوشت به مدت یک هفته ، چلو گذشت را انتخاب می کردند که این نکته جالبی به نظر می آمد .

تقریبا ساعت ۳ بود که هواپیما به زمین نشست و به دلیل خلوت بودن فرودکاه مراحل ورودی به سرعت انجام شد و همه همسفرها از هم خداحافظی می کرند و شماره تلفن خود را به هم میدادند و آرزوی دیدار همدیگر را در سفرهای آتی می نمودند . به این ترتیب سفری دیگر به خاطره ها پیوست .
در پایان ذکر چند مورد ضروری است :

انتخاب لحن محاوره ای به جای رسمی در سفرنامه به علت برقراری راحت تر ارتباط با خوانندگان بوده است .
تنوع کیفیت تصاویر به علت استفاده از دوربین های مختلف و موبایل و عکس های گرفته شده از فیلم می باشد .
به علت در دسترس بودن اطلاعات اماکن تاریخی در اینترنت و سفرنامه های قبلی نوشته شده در این مورد در سایت از پرداختن به جرئیات دقیق تاریخی اماکن مورد بازدید صرف نظر کردم .
اگر به دنبال سفری آرام جهت استراحت مطلق هستید هند را انتخاب نکنید که بدجوری توی ذوق شما خواهد خورد اما اگر به تنوع فرهنگی علاقه مند هستید قطعا از این سفر لذت خواهید برد و خواهان تکرار آن هستید .
وقت خود را برای خرید در هند هدر ندهید چون تقریبا تمام اجناس را می توان در ایران با قیمت مناسب تری تهیه کرد .
حتما مقداری غذای آماده با خود ببرید که قطعا بدانها نیاز پیدا خواهید کرد .
چانه زدن در تمام موارد را حتما مدنظر قرار دهید .
هتل های هند نسبتا کیفیت پایین تر نسبت به استاندارها دارند در صورت مهم بودن این مورد حتما از هتل های ۵ واقعی استفاده کنید .
از غذاهای محلی هندی حتی برای یکبار هم شده استفاده کنید چون خاطره آن در ذهن شما خواهد ماند .

نقد و بررسی هتل کانتری این :

هتل نسبتا مناسبی است و اتاق های آن بزرگ و تمیز است و برخورد کارکنان آن در حد خوبی می باشد و از نظر امکانات رفاهی مثل استخر و سونا و سالن بدن سازی در حد قایل قبولی است و این هتل مخصوص گیاه خواران است و در آن غذاهای گوشتی پیدا نمی شود . از نکات منفی این هتل قرار گرفتن در منطقه ای صنعتی و پر سروصدا و دور از مناطق نوریستی و خرید می باشد .وسیله دسترسی به تمام نقاط دهلی از جمله مترو و ریکشا در آنجا به وفور یافت می شود .به دلیل برگزاری تورهای دانشجویی داخلی هند هتل اغلب شلوغ و پرتردد است .

کیفیت و تنوع غذا : ۷
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها :۸
عملکرد کارکنان :۶
تفریحات و امکانات هتل :۶
منطقه و دسترسی :۲
ارزش قیمت به نسبت خدمات : ۵

نقد و بررسی هتل کلارکز آمر :

هتل کلارک آمرز روزگاری جزء هتل های باغی محسوب می شده که در اطراف آن مزارع پرورش گل و زمین های گلف قرار داشت و دالایی لاما در زمان حضورش در جیپور در این هتل اقامت داشته است . فضای سبز باقی مانده در اطراف هتل متعلق به دوران شکوفایی هتل است . اتاق های هتل نسبتا کوچک و وسایل آن قدیمی است و مهمتر از همه اینکه سرویس بهداشتی هتل فاقد شلنگ آب می باشد و این مورد برای ایرانی ها معضلی محسوب می شود . رفتار پرسنل هتل به نسیت خوب بود اما در هنگام سرو صبحانه در صورتیکه دیر می رسیدید مواد غذایی به پایان می رسد و جایگزین نمی شد . ولی در مجموع هتل آرام و ساکتی بود و در محل خوبی به دور از هیاهوی شهری و حلبی آبادهای جیپور قرار گرفته است ولی وسایل دسترسی به شهر در مقابل هتل در همه اوقات فراهم است .

کیفیت و تنوع غذا : ۵
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها :۶
عملکرد کارکنان :۶
تفریحات و امکانات هتل :۵
منطقه و دسترسی :۷
ارزش قیمت به نسبت خدمات : ۶

نقد و بررسی هتل ممتاز محل :

هتل ممتاز محل عملا مسافرخانه ای نوساز است که به جای هتل راج محل به ما ارائه شد . تنها حسن این هتل تمیزی و نوساز بودن آن و رستوران آن که در روی بام قرار داشت و رو به تاج محل می باشد است و صبحانه آن نیز بد نبود . اما نکات منفی هتل : رفتار نامناسب پرسنل ، فاقد هرگونه امکانات تفریحی ، فشار بسیار کم آب ، محل نامناسب هتل و از همه مهمتر سرقتی که از اتاق ما شد که در سفرنامه در مورد آن توضیح داده شده است و عدم رسیدگی پرسنل به این مورد و کار نکردن دوربین های مدار بسته هتل از جمله نکات منفی هتل می باشد .

کیفیت و تنوع غذا : ۵
تمیزی و زیبایی هتل و اتاق ها :۵
عملکرد کارکنان :۳
تفریحات و امکانات هتل :۲
منطقه و دسترسی :۳
ارزش قیمت به نسبت خدمات : ۳

نویسنده : حسین مومن دوست

سفر از آنجایی شروع شد که در اواخر اسفند سال ۹۱ قرار شد که برای تعطیلات عید به همراه همسرم از طریق وان به استانبول و ازمیر و کوش آداسی سفر کنیم که بنا به دلایلی این سفر لغو شد و در یک هفته مانده به تعطیلات سال نو به پیشنهاد همسرم تصمیم گرفتیم که مسافر مثلت طلایی هند ( دهلی ، جیپور ، آگرا ) شویم . پس از گشت و گذار در اینترنت و بررسی تورها و سفرنامه های گذشته و مسیر یابی و شناسایی آثار باستانی و جاهای دیدنی تصمیم گرفتیم که به صورت انفرادی و بدون تور اقدام به درخواست ویزا و سفر نماییم .

اما پس از بررسی قیمت هتل ها و هزینه های حمل و نقل و خوراک و سایر هزینه های متصور ( قیمت دلار در آنزمان ۳۰۴۰ تومان ) و عدم امنیت کامل برای سفر دو نفره به هند و به علت نزدیکی به عید و شلوغی سفارت هند و هزینه بالای بلیط هواپیما تصمیم گرفتیم که از تور های موجود برای سفر استفاده کنیم . پس از بررسی قیمت تورها در سایت های مختلف از جمله سایت لست سکند اقدام به خرید پکیج از آژانس خلبان که نسبت به سایر آژانس ها قیمت مناسب تری ( هر نفر ۱۹۹۰۰۰۰ تومان ) ارائه کرده بود نمودم .

پکیج خریداری شده شامل ۷ شب و ۸ روز به شرح زیر بود .
3 شب دهلی و اقامت در هتل کانتری این
2 شب جیپور و اقامت در هتل کلارک آمر
2 شب اگرا و اقامت در هتل راج محل
3 وعده ناهار به همراه گشت شهری با اتوبوس در اختیار و راهنمای فارسی زبان

لازم به ذکر است که در این سفرنامه نکاتی که به ذهنم می رسد را به صورت نکته با علامت * جهت استفاده سایر دوستان ذکر می کنم . * اکثر هتل های ارائه شده در پکیج ها به خصوص در شهر دهلی در مکان های نامناسب و دور از اماکن مهم شهر می باشند حتی هتل های 5 ستاره ای مانند رادیسون بلو و کانتری این .
* حتما از هتل های ۵ ستاره استفاده کنید چون اکثر هتل های ۴ ستاره فاقد امکانات مطلوب و مناسب می باشند .
پس از تماس تلفنی با آژانس به علت نزدیکی به پایان سال و شلوغی بانکها قرار بر این شد که پس از مراجعه و تسویه حساب بلیط پرواز جهت دریافت ارز مسافرتی صادر شود که متاسفانه تا روز پرواز آژانس مذکور از ارائه بلیط خود داری کرد و امکان دریافت ارز مسافرتی برای اکثر مسافران از بین رفت . در تاریخ ۳۰ اسفند صبح از آژانس تماس گرفتند و گفتند که جهت دریافت ویزا ، بلیط و واچر به آژانس مراجعه کنیم . پس از مراجعه به آژانس و دریافت مدارک سفر کارهای باقی مانده را تا زمان پرواز که ساعت ۳:۳۰ بامداد بود انجام دادیم .

به علت دوری فرودگاه از شهر و هزینه تقریبا ۸۰ هزار تومانی آژانس ها برای رفت و برگشت به فرودگاه پس از تماس تلفنی با پارگینگ فرودگاه امام و حصول اطمینان از خالی بودن جای پارک و هزینه ۴۵ هزار تومانی ۸ روز پارکینگ تصمیم گرفتیم که با خودرو شخصی به فرودگاه رفته و ماشین را تا زمان برگشت در پارکینگ فرودگاه پارک کنیم .

به علت تقارن با شب پایانی سال و شلوغی راهها تصمیم گرفتیم که زودتر راه بیفتیم تا در صورت وجود ترافیک به مشکل بر نخوریم ولی با کمال تعجب مشاهده کردیم که مسیر بسیار خلوت بود و ما که ساعت ۱۱ حرکت کرده بودیم قبل از ساعت ۱۲ در گیت ورودی فرودگاه امام بودیم و فرودگاه نیز به نسبت سال نو خلوت بود و در کمتر از ۵/۱ ساعت تمام کارهای مربوط به خروج و تحویل بار و اخذ کارت پرواز را انجام دادیم و از ساعت ۱:۳۰ در فری شاپ فرودگاه مشغول استراحت بودیم . ساعت ۳ بامداد گیت پرواز ماهان تهران - دهلی باز شد و مسافران به سرعت سوار هواپیما شدند و پرواز بدون تاخیر از فرودگاه امام حرکت کرد .

زمان پرواز ۲۰/۳ بود که با پذیرایی و رفتار مناسب خدمه پرواز ماهان ( به نسبت سایر ایرلاین های داخلی ) به سرعت سپری شد و تقریبا در ساعت ۷:۳۰ صبح در فرودگاه گاندی دهلی هواپیما به زمین نشست . فرودگاه زیبا و بزرگی بود و با اینکه فرودگاه تقریبا شلوغ بود مراحل تحویل بار و عبور از گیت ویزا به سرعت انجام گرفت .

نمایی از فرودگاه گاندی دهلی

* معمولا در پروازهای خارجی ، ایرلاین های داخلی فرم جمع آوری اطلاعات اشخاص مربوط به پلیس مهاجرت کشور مقصد را برای تسریع در امر ورود داخل هواپیما به مسافران ارائه می دهند . برای جلوگیری از بروز مشکل این فرم ها را کامل پر نمایید و در صورت عدم تسلط به زبان از میهمانداران یا سایر مسافرین کمک بگیرید .

پس از ورود به سالن نمایندگان تورهای مختلف با پلاکاردی در دست منتظر مسافران بودند و پس از حدود نیم ساعت همه مسافران جمع شدند و به همراه تور لیدرمان که آقای بهاری نام داشت و فارسی را نصفه و نیمه حرف می زد به سمت اتوبوس ها حرکت کردیم .
* حتی الامکان در فرودگاه دلار را تبدیل به روپیه نکنید چون نرخ آن بسیار پایین است و معمولا خود تور لیدرها این کار را با نرخ بالاتری انجام می دهند .
* اگر در مغازه ها پول تبدیل می کنید خیلی مراقب باشید چون در هند پول تقلبی بسیار زیاد است .
* در مورد سیم کارت نیز براساس قوانینی که در آن موقع بود فعال سازی سیم کارت اپراتور های هند ۳ روز طول می کشید و به همین دلیل امکان استفاده از سیم کارت های هندی عملا مقدور نبود . توصیه می شود که یک سیم کارت اعتباری ایران سل با ۵۰ هزار تومان شارژ تهیه کنید که هم به صرفه تر است و هم آنتن دهی ایرانسل به خصوص در آگرا که همراه اول آنتن ندارد مناسب است و به هیچ عنوان از همراه اول استفاده نکنید که ما برای ۹ دقیقه مکالمه ۲۷۰ هزار تومان پرداخت کردیم.

در بدو ورود به اتوبوس حلقه های گلی که نماد مردم هند می باشد را به گردن ما انداختند و اتوبوس به سمت شهر دهلی حرکت کرد به دلیل اینکه تقریبا اکثر تورهای ایران صبح به هند می رسند و چک این هتل ها ساعت ۱۴ به بعد است اجبارا برای استفاده از وقت گشت شهری روز اول قبل از رفتن به هتل آغاز می شود که با توجه به بیخوابی شب قبل و پرواز و اختلاف ساعت کمی دشوار است .

اتوبوس و ورودی شهر دهلی

اولین مکانی که به پیشنهاد تور لیدر برای بازدید رفتیم مجموعه قطب منار بود . در داخل اتوبوس تور لیدر هزینه ورودی مکانهای مختلف را مجموعا برای هر نفر 110 دلار اعلام کرد که آژانس ها معمولا به مشتریان این مورد را اعلام نمی نمایند . * لازم به ذکر است که برای فیلم برداری و عکس برداری از اکثر آثار تاریخی هند باید بلیط جداگانه تهیه کرد که البته سخت گیری زیادی در این مورد از طرف مامورین مستقر در اماکن انجام نمی گیرد .

اما مجموعه قطب منار بنایی متعلق به دوران مغول ها می باشد که حمکرانان محلی طی سالیان بعد بناهایی بدان افزودند و برخی از آثار تاریخی آن نیز رو به ویرانی نهاده است اما مهم ترین اثر این مجموعه خود بنای قطب منار است که مناره ای به ارتفاع بیش از 70 متر و از سنگ حجاری شده سیاه و سرخ که متعلق به ایالت راجستان هند ( جیپور ) است ساخته شده است و دور تا دور آن سوره یاسین با سنگ به طرز زیبایی حکاکی شده است . از این بنا بیشتر به عنوان دیده بانی و یا اعلام احکام دولتی و اعلام اذان.

استفاده می شده است . در این مجموعه مقبره ها و حجره ها و رواق های بسیار زیبایی وجود دارد که انسان را به یاد دوران اوج شکوفایی تمدن اسلامی می اندازد . معماری های بکار رفته در این بنا شباهت های زیادی به معماری اسلامی اندلس دارد . البته لازم به توضیح است که خود ورودی منار بسته است و امکان بالا رفتن از آن وجود ندارد .

مجموعه عکس های مربوط به قطب منار

پس از بازدید حدودا یک ساعته از این مجموعه سوار اتوبوس شدیم و برای صرف نهار به طرف رستوران مک دونالد حرکت کردیم و در راه صرافی سیاری که از دوستان تور لیدر بود وارد اتوبوس شد و هرکسی که مایل بود اقدام به تبدیل دلار به روپیه با نرخ هر ۱۰۰ دلار ۵۴۰۰ روپیه کرد و پس از نیم ساعت به یک رستوران مک دونالد که بسیار شلوغ بود و به زحمت جایی برای نشستن بود رسیدیم و تور لیدر ناهار رایگان را که به عهده تور بود و عبارت بود از ساندویچ مرغ با سیب زمینی و نوشابه سفارش داد .

* لازم به توضیح است که به دلیل مقدس بودن حیوانات نزد هندوها و گیاه خوار بودن آنها تمام گوشتهایی که در هند وجود دارد توسط مسلمانان و به طریق ذبح اسلامی ذبح می شود و برای کسانی که به این موارد حساس هستند جای نگرانی نیست .

پس صرف ناهار که حدودا یک ساعت به طول کشید سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل ها به راه افتادیم . در اتوبوس ما افراد در دو هتل مستقر بودند که فاصله آنها از هم حدود ۱۰ دقیقه بود . پس از رساندن یک گروه از همسفران به هتل محل اقامتشان به سمت هتل کانتری این که محل اقامت ما بود حرکت کردیم . در مورد هتل کانتری این ذکر این نکته لازم است که این هتل از مجموعه هتل های زنجیره ای کانتری این سوئیت می باشد که در سرتاسر دنیا شعبه دارد و در خود دهلی نیز شعبه دیگری دارد.

و جزء هتل هایی است که فقط غذاهای گیاهی در آن ارائه می شود . محل استقرار هتل در منطقه قاضی آباد دهلی می باشد که منطقه ای پر سرو صدا و دور از آثار گردشگری دهلی است و با توجه به عادت هندی ها در بوق زدن مدام هنگام رانندگی ، اتاق های رو به خیابان بسیار پر سرو صدا می باشد .

هتل کانتری این دهلی

هنگام ورود به هتل با آبمیوه های سنتی از ما پذیرایی شد و اتاق ها از قبل آماده شده بود و به سرعت به اتاق ها راهنمایی شدیم . * با توجه به بمب گذاری های انجام شده در هند اکثر مکان های عمومی و هتل ها و رستوران ها دارای گیت های بازرسی می باشند که البته تا حدودی فرمالیته می باشد ( این مورد مخصوص ایرانی ها نیست و با همه در این مورد برخورد یکسانی دارند ).

پس از دوش گرفتن و کمی استراحت بعد از غروب آفتاب برای دیدن اطراف هتل از آن خارج شدیم . در اطراف هتل به دلیل قرار گرفتن در منطقه صنعتی جز یک پاساژ جای خاصی برای دیدن نبود و بعد از نیم ساعت گشتن برای خوردن شام به هتل برگشتیم .

به دلیل گیاهی بودن رستوران هتل از رسپشن هتل تقاضای مقداری نان کردیم تا با کنسرو هایی که همراه خود آورده بودیم شام بخوریم که بعد از چند دقیقه پیش خدمت هتل ۴ قطعه نان تست به همراه یک فاکتور ۴۵ هزار تومانی برای ما آورد و عملا ما را نقره داغ کرد .

* توصیه جدی اینکه حتما با خود از ایران غذای کنسروی و نان ببرید که پشیمان نخواهید شد . چون غذاهای آنجا زیاد با مزاج ما ایرانی ها سازگار نیست و در هند چیزی به عنوان نان که ما می شناسیم برای فروش در مغازه ها وجود ندارد .
* حتی الامکان از مینی بار داخل هتل استفاده نکنید چون بسیار گران است . صبح روز دوم ساعت ۷:۳۰ جهت خوردن صبحانه به سالن صبحانه خوری رفتیم . غذاهای متنوعی که اکثرا گرم بودند برای صبحانه روی میز چیده شده بود که در مجموع می توانست انواع سلایق مختلف را راضی کند .

پس از صرف صبحانه برای گشت شهری سوار بر اتوبوس شدیم و به سمت مقبره گاندی حرکت کردیم .

مقبره نمادین گاندی در یک مجموعه سر سبز و خوش آب و هوا قرار دارد که پس از پارک کردن خودرو باید حدود ۱۰ دقیقه پیاده روی کنیم تا به محل مقبره برسیم . در ورودی مقبره باید کفش های خود را در بیاوریم و در آنجا دو نوع کفش داری وجود دارد که یکی رایگان است و کسی مراقب کفشها نیست و کفش داری دیگر ۱۰ روپیه بابت نگهداری کفشها می گیرد .

بعد از عبور از یک راهرو به ورودی مقبره می رسیم که یگ فضای چمن شده بزرگ به اندازه زمین فوتبال است و دانش آموزان با لباسهای رنگارنگ برای بازدید از مقبره در قسمت های مختلف آن روی زمین نشسته بودند و به حرف های مربیان خود در مورد گاندی گوش می دادند .

مقبره گاندی

پس از گشت و گذار حدود ۱ ساعته به پارکینگ اتوبوس ها برگشتیم و سوار بر اتوبوس ها به سمت دروازه هند حرکت کردیم . دروازه هند بنایی است که برای یادبود سربازان کشته شده در جنگ بنا شده و از نظر ظاهری شباهت بسیاری به دروازه آزادی پاریس دارد و ورود به آن برای عموم ممنوع است و فقط صبح ها و شب ها یک یگان نظامی ارتش برای ادای احترام به آنجا می آیند و مراسم خاصی را برگزار می کنند . در زیر این بنا مقبره ای قرار دارد که به احترام سربازان کشته شده در جنگ مشعلی روشن است. روبه روی بنا پارکی قرار دارد که معمولا در ایام تعطیل محل جمع شدن و تفریح اهالی دهلی می باشد .

دروازه هند

پس از بازدید از بنای دروازه هند به سمت پارلمان هند حرکت کردیم و پس از عبور از خیابان های اعیان نشین دهلی به پارلمان هند رسیدیم که ساختمانی زیبا و بزرگ بود که به دلیل مسائل امنیتی امکان ورود و تصویر برداری مطلوب از آن میسر نبود .

پارلمان هند

بعد از بازدید برای صرف ناهار به یکی از مراکز خرید محلی دهلی رفتیم و در یکی از رستوران های آنجا ناهار چیکن تندوری که از غذاهای سنتی هند است سفارش دادیم که طعم تند اما لذت بخشی داشت و به پول ما حدود ۳۵ هزار تومان شد .

پس از صرف ناهار و گشتی کوتاه در بازار سوار اتوبوس شدیم و برای استراحت به هتل بازگشتیم . پس از استراحتی حدودا ۲ ساعته ساعت ۱۵ برای بازدید از معبد اکشاردهام که بزرگترین معبد هندوهای جهان می باشد سوار بر اتوبوس شده و به سمت معبد حرکت کردیم . به دلیل اینکه ورود دوربین ، و موبایل و هرگونه لوازم اضافی به معبد ممنوع است و کنترل های شدیدی در این مورد انجام می گیرد بهتر است که وسایل اضافی خود را در هتل بگذاریم تا احیانا دچار دردسر نشویم .

و اما معبد زیبای اکشاردهام که قدمتی حدودا ۱۵ ساله دارد و به جهت بزرگداشت آخرین خدای هندوها سوامی نارای که قدمتی حدودا ۲۰۰ ساله دارد از سفال و سنگ سرخ ساخته شده است .

بعد از عبور از گیت بازرسی معبد وارد محوطه اصلی معبد می شویم که در قسمت های مختلف برنامه ها و تورهای مختلفی ارائه می شود که هزینه آنها در همان پکیج ۱۱۰ دلاری منظور شده است و تمام این برنامه ها مربوط به دوران کودکی تا رسیدن به مقام خدایی سوامی نارای می باشد که در قالب نمایش های سه بعدی و با روبات های انسان نمای بسیار طبیعی و گران قیمت اجرا می شود و در قسمتی نیز فیلمی در یک سینمای بزرگ نمایش داده می شود که مربوط به زندگی سوامی نارای می باشد که بسیار کسل کننده بود . بعد از آن بر روی یک رودخانه مصنوعی سوار بر قایقی می شویم که سیر تحول مردم هند از گذشته تا به حال را نشان می دهد و به گونه ای موزه مردم شناسی می باشد .

در یک قسمت از معبد عکاسانی قرار دارند که در یک زاویه منحصر به فرد اقدام به گرفتن عکس با معبد از متقاضیان می نمایند که بسته به سایز عکس قیمت آن از ۲۰ روپیه به بالاست و پس از اتمام مراسم در هنگام خروج از معبد با ارائه رسید عکس ها را از عکاسی معبد دریافت میکنیم پس از اتمام این برنامه وارد صحن داخلی معبد می شویم که مجسمه های بزرگ سوامی نارای از طلای ۲۴ عیار ساخته شده است و راهبان بودایی در آن مشغول عبادت می باشند و داخل آن با سنگ مرمر بسیار سفید و مرغوبی ترئین شده است .

تقریبا نزدیک غروب آفتاب بود که همه در یک قسمت از معبد جمع شدند و آماده برنامه رقص نور با فواره ها می شوند که این برنامه حدود نیم ساعت به طول می کشد .

پس از حدود 5 ساعت برنامه بازدید از معبد به پایان می رسد و همگی به سمت در خروجی معبد حرکت می کنیم و در آنجا کسانی که عکس انداخته اند عکسهای خود را می گیرند .

معبد آکشاردهام ( عکس ها تزئینی می باشد )

نکته قابل توجه اینکه در نزدیکی درب خروجی کافی شاپی قرار دارد که بستنی های میوه ای خوشمزه ای با قیمت های مناسب ( ۱۵ روپیه به بالا ) می دهد که ما تور لیدر را تو رودربایستی قرار دادیم و برای همه ما با هزینه خودش بستنی خرید .

پس از خوردن بستنی ها سوار اتوبوس شدیم و به سمت هتل حرکت کردیم و یک روز فشرده به پایان رسید تا فردا آماده رفتن به شهر صورتی ( جیپور ) شویم . صبح روز سوم بعد از خوردن صبحانه در لابی هتل جمع شدیم و پس از تسویه با هتل و گرفتن پاسپورت ها ساعت ۱۰ سوار اتوبوس شدیم و به سمت جیپور حرکت کردیم . مسیر تقریبا ۲۴۰ کیلومتری دهلی به جیپور به دلیل خرابی راهها و توقف های بین راهی تقریبا بین ۶ تا ۷ ساعت طول می کشد . اتوبوس از داخل شهر دهلی می گذشت و ما نقاط دیدنی دهلی را که موفق به دیدن آنها نشده بودیم از داخل اتوبوس می دیدیم که از آن جمله قلعه بسیار زیبا و دیدنی سرخ دهلی که به دلیل خرابی قسمت های مختلف آن و در دست تعمیر بودن آن امکان بازدید از آن میسر نشد .

در خروجی شهر دهلی و ورودی به استان راجستان آسمان خراش های مدرنی وجود دارد به به عنوان مرکز تجارت جهانی دهلی معروف است و معتبرترین شرکت های چند ملیتی و برند های معروف در این منطقه دارای دفتر و فروشگاه می باشند و فضای آن به کلی با سایر نقاط شهر متفاوت است . حوالی ظهر با موافقت همسفران در یک رستوران مک دونالد توقف کردیم .

بین راه دهلی به جیپور

پس از خریدن ناهار برای صرفه جویی در زمان غذا را در داخل اتوبوس خوردیم و اتوبوس راههای باریک و خطرناک را به سمت جیپور طی می کرد . * لازم به توضیح است که رانندگان هندی بسیار خطرناک و ناایمن رانندگی می کنند و ما این مورد را چندین بار به تور لیدر متذکر شدیم اما راننده توجهی با این موضوع نمی کرد و در همان زمان حضور ما در هند چندین اتوبوس توریستی در محدوده مثلث طلایی دچار سانحه شده و تعدادی توریست فوت کردند به همین دلیل این منطقه به مثلث مرگ معروف شده است .

حوالی عصر بود که در نزدیکی شهر جیپور برای استراحت در یک متل بین راهی توقف کردیم و در فضای سبز و آرام آن به استراحت و نوشیدن چای پرداختیم و بعد از نیم ساعت استراحت مجددا سوار اتوبوس شده و به سمت جیپور حرکت کردیم .

در نزدیکی شهر اولین چیزی که سمت راست جاده نگاهها را به خود متوجه می کند قلعه بزرگ و باشکوه آمر است که دیواره های آن مانند دیوار چین بر روی کوههای اطراف شهر کشیده شده است که قسمت عمده قلعه خراب شده و یا به دلیل مسائل مختلف امکان بازدید از آن وجود ندارد و فقط بخش کوچکی از قلعه برای بازدید عموم آزاد است . در ورودی شهر دو مکان مهم وجود که روبه روی هم قرار دارند یکی جل محل ( کاخ آب ) و دیگری بازار جواهرات جیپور است .

بازار جواهرات جیپور بازاری محلی و دو طبقه است که در آن بنا به گفته تورلیدر ، جواهرات آن همه اصل می باشد و دارای گارانتی است و در آنجا مغازه های فروش ساری و و صنایع دستی هند نیز موجود بود که طبق قرارداد تورها جز بازدید های اجباری می باشد . بعد از گشت و گذار در بازار با توجه به قیمت های بسیار بالای آن عملا امکان خرید در آن وجود نداشت و ما از بازار خارج شدیم .

روبه روی بازار اهالی محلی شتر های خود را برای سواری اجاره می دادند و ما نیز وسوسه شدیم تا شتر سواری را تجربه کنیم و با یکی از آنها در مورد قیمت شروع به مذاکره کردیم که با پیشنهاد ۱۰۰۰ روپیه ای مواجه شدیم که پس از چانه زنی بر سر ۱۵۰ روپیه توافق کردیم . لازم به ذکر است که در هند در تمام موارد می توان تا ۸۰% درصد قیمت چانه زد مگر در مورد جواهرات اصل و اجناس برند که قیمت ثابت و مشخصی دارد .

شتر سواری ۱۰ دقیقه طول کشید و تجربه جالبی بود و بعد از پیاده شدن از شتر به طرف جل محل ( کاخ آب ) که روبه روی بازار بود رفتیم . کاخ آب بنایی است در میان دریاچه ای که در ورودی شهر جیپور واقع شده است و بنای بسیار زیبا و منحصر به فردی است که معمولا برخی جشنها را در آن برگزار میکنند و برای وارد شدن به آن حتما باید با قایق به طرف آن رفت و راه خشکی ندارد ولی متاسفانه به دلیل تعمیرات امکان بازدید از آن میسر نشد و ما مجبور شدیم از خشکی و زوم کردن دوربین بنا را مشاهده کنیم و با لباسهای محلی که آنجا برای فروش گذاشته بودند عکس گرفتیم .

جل محل ( کاخ آب )

پس از حدود یک ساعت توقف سوار اتوبوس شده و وارد شهر شدیم و با منظره های غیر قابل باوری روبه رو شدیم . در ورودی شهر مناطق کپر نشینی وجود داشت که مردم در آن با فلاکت اسف باری زندگی می کردند و کپر هایشان در میان انبوهی از زباله تقریبا مدفون شده بود و بوی تعفن و فاضلاب نفس انسان را به شماره می انداخت و مناظری را مشاهده کردیم که غیر قابل توصیف است و با این وجود به این زندگی راضی بودند و این مناظر تقریبا در ورودی آگرا هم مشاهده می شد در این هنگام به یاد جمله گاندی افتادم که گفته بود :

" درد من تنهایی نیست ، بلکه مرگ ملتی است که گدایی را قناعت ، بی عرضه گی را صبر ، و با تبسمی بر لب این حماقت را حکمت خداوند می دانند " . بگذریم ، پس از عبور از این مناطق وارد بخش های مرکزی شهر شدیم که وضعیت بهتری داشت اما در کل شهر بافت سنتی تری نسبت به دهلی داشت و همراهان ما در دو هتل وستا و کلارک آمر مستقر بودند که فاصله این دو هتل از هم حدود ۴۵ دقیقه بود و این موضوع خیلی ما را اذیت می کرد حدود ساعت ۹ شب به هتل کلارک آمر رسیدیم که به سرعت چک این شدیم و چون خیلی خسته بودیم سریع دوش گرفتیم و خوابیدیم تا برای یک روز فشرده دیگر آماده شویم .

در مورد هتل کلارک آمر لازم به ذکر است که این هتل در زمان تاسیس جزء هتل های ممتاز جیپور بوده که دارای زمین های متعدد تنیس ، گلف ، باغ پرورش گل و امکانات متعدد دیگری بوده و حتی میزبان دالایی لاما در هنگام سفر به جیپور بوده است اما به مرور این امکانات بلا استفاده شده و فقط در حد یک هتل 5 ستاره معمولی و قدیمی است البته محوطه و ورودی هتل بسیار زیبا گل کاری و درخت کاری شده است و نکته دیگر اینکه سرویس های بهداشتی هتل فاقد شلنگ آب می باشد ( یا لااقل اتاق هایی که ما در آن ساکن بودیم ) که این برای مخصوصا ایرانیها معضلی محسوب می شود .

هتل کلارک آمرز

صبح روز بعد ساعت ۵:۳۰ صبح از خواب بیدار شدیم و برای صرف صبحانه به رستوران هتل رفتیم . صبحانه هتل به نسبت هتل کانتری این محدود تر بود و تنها مورد جالب آشپزی بود که در حضور مسافران غذای محلی شبیه خاگینه درست می کرد.

پس از صرف صبحانه به توصیه تور لیدر که گفته بود به علت شلوغی قلعه آمر صبح زود برای بازدید آنجا حرکت کنیم ساعت ۶:۳۰ دقیقه به سمت قلعه آمر حرکت کردیم و حدودا ساعت ۷ به ورودی قلعه رسیدیم . با اینکه صبح زود بود ولی توریست های زیادی برای ورود به قلعه در صف سوار شدن به فیل ها بودند و با اینکه فیل های زیادی آنجا بودند ما حدودا نیم ساعتی در صف بودیم تا نوبت سوار شدن ما به فیل رسید .
* هنگام انتظار در صف با هجوم دست فروشان بسیاری مواجه می شوید که انواع صنایع دستی را برای فروش ارائه می کردند و جالب اینکه بیشتر اطراف توریست های ایرانی جمع می شوند و به راحتی فارسی صحبت می کنند . توجه داشته باشید که قیمت های اعلام شده توسط آنها بسیار بالاست و می توانید تا ۸۰% چانه بزنید به عنوان نمونه کاسهای برنجی را در پایین قلعه 3 تا ۱۰۰۰ روپیه می دادند و ما در داخل قلعه ۱۲ تا را ۱۰۰۰ روپیه خریدیم .

هنگام سوار شدن بر فیل عکاسی نشسته که از شما عکس می گیرد و هنگام برگشتن از قلعه به شما آن عکس ها را می فروشد اما می توانید برای اینکه در طول مسیر عکس داشته باشید با نفر قبل و یا بعد خود هماهنگ کنید و دوربین های خود را عوض کنید و در طول مسیر از یکدیگر عکس های جالبی بگیرید . مسیر حرکت فیل ها به سمت قلعه حدودا ۱۰ دقیق ای طول می کشد که جالب و پر هیجان است و برخی فیل های بازیگوش مسافران جلویی خود را با آب در خرطوم خود خیس می کنند . توجه کنید که فیل بان ها معمولا تقاضای انعام می کنند که به توصیه تور لیدر ما انعامی پرداخت نکردیم .

فیل سواری در قلعه آمر

نویسنده : حسین مومن دوست

پارک ملی دریاچه پلیتوایس ( Plitvice Lakes ) در کشور کرواسی از مشهورترین جاذبه های توریستی جهان می باشد که در سال 1979 در لیست میراث جهانی یونسکو جای گرفت. بازدید از این دریاچه ها که تقریبا در بین شهر پایتختی Zagreb و شهر ساحلی Zadar واقع شده اند، بشدت توصیه می شود. زیبایی و شکوه این پارک را می توانید در 16 دریاچه ای ببینید که توسط یک سری آبشار به یکدیگر متصل شده اند و در اعماق جنگلی مستقر شده اند که محل زندگی آهوهای کوهی، خرس ها، گرگ ها، گرازهای وحشی و گونه های نایابی از پرندگان می باشد. مساحت این پارک حدود 300 کیلومتر می باشد و این درحالیست که زنجیره ی دریاچه ها به بیش از 8 کیلومتر می رسد.

اختلاف ارتفاع فراوانی نیز در زمین این پارک وجود دارد که در بلندترین نقطه به 1280 متر و در کوتاه ترین نقطه به 380 متر می رسد. اما اختلاف ارتفاع بین دریاچه ها تنها 135 متر است. بلندترین آبشار این پارک با 70 متر ارتفاع، Veliki Slap نامیده می شود.